13.3.18

Ο Σιμαρδάνης έκανε χιούμορ ως το τέλος...

Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις για άτομα που γνώρισες, συμπορεύτηκες, αγάπησες στο πέρασμα του χρόνου. Ήξερα από καιρό το πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας που...
είχε ο Χρήστος Σιμαρδάνης. Λίγους μήνες πριν τρώγαμε με μια υπέροχη παρέα στο Agora μετά από μια επίσημη πρεμιέρα και δεν σταματούσε να γελά, να με πειράζει όπως κι όλους τους υπόλοιπους ομοτράπεζους. Μου πρότεινε νέες γεύσεις, μου έριχνε...μπηχτές για τη «λύσσα» μου με τα «αποκλειστικά» κι όταν πια έφτασε η ώρα να φύγουμε, κάναμε μια μεγάλη αγκαλιά κι είπαμε να πιούμε καφέ με την πρώτη ευκαιρία...Δεν προλάβαμε!

Ο Χρήστος είχε ξεκινήσει πρόβες για το έργο του Νταβίντ Ντεσολά «Η λίμνη που δεν είναι πια». Τον είχε κεντρίσει τόσο το έργο όσο και η συνεργασία με τον Λεωνίδα Κακούρη και την Βίκυ Παπαδοπούλου. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο έμπειρος ηθοποιός που είχε ...κάψει πολλά χιλιόμετρα στη σκηνή, είχε έντονους πονοκεφάλους, άρχισε να μη θυμάται, να ξεχνά. Είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Κάτι δεν πήγαινε καλά και αποφάσισε να το ψάξει-τον πίεσαν κι αγαπημένοι φίλοι του για αυτό. Είχε διάσπαρτο καρκίνο στο κεφάλι. Οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Ήταν ήδη πολύ αργά... Δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα. Δεν επιδεχόταν χειρουργείο η κατάστασή του. Γύρισε στο σπίτι του. Το οποίο ήταν πάντα γεμάτο από επιστήθιους φίλους του. Τον φρόντιζε ένα ζευγάρι, αλλά καθόλη τη διάρκεια της μέρας έσπευδαν να του συμπαρασταθούν οι καλοί του φίλοι που τον λάτρεψαν... Ηθοποιοί, σεναριογράφοι και σκηνοθέτες που δούλεψαν μαζί του ξέροντας την ποιότητά του, το ήθος του, την ευγένειά του, την μεγάλη του καρδιά, το αστείρευτο και βιτριολικό του χιούμορ. Ήταν εκεί, πλάι του, να του κρατάνε το χέρι, να τον αγκαλιάζουν, να δέχονται τα πειράγματά του-μαιτρ του είδους μέχρι και την τελευταία στιγμή! Ο καιρός περνούσε, η κατάστασή του ολοένα και χειροτέρευε μέχρι που χθες το βράδυ οδηγήθηκε στο Γεννηματάς όπου και εξέπνευσε από πνευμονικό οίδημα...

 
ΔΕΝ μ’ αρέσει να γράφω βιογραφικά για αυτούς που έφυγαν, αλλά μόνο μνήμες. Ο Χρήστος Σιμαρδάνης ήταν εξαιρετικός ηθοποιός με μεγάλες «νίκες» στο θέατρο, την τηλεόραση και το σινεμά, αλλά πάνω από όλα ήταν ένα πληθωρικό πλάσμα, ένας άνθρωπος θετικός, με ενέργεια και δύναμη, με βιτριολικό χιούμορ. Έδινε αγάπη και έπαιρνε αγάπη. Για αυτό και η είδηση του θανάτου του μας έκανε να «παγώσουμε» όλους-ακόμα κι αυτούς που ξέραμε πως δεν υπήρχε γυρισμός. Ο Χρήστος έφυγε, αφήνοντάς μας με μνήμες «ακριβές»...  

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ, enikos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: